رهای من

سلام عزيز دلم ... به همين زودي هشت ماه گذشت و شما خانم كوچولوي من وارد ماه نهم زندگي شدي ...حالا ديگه حسابي وروجك شدي و كل خونه رو برا خودت سينه خيز مي ري ...هر بار بايد يه جايي پيدات كنم يه با ر زير صندلي تو آشپزخونه ...يه بار بين مبل و شوفاژ و يه بار زير تخت يعني همچين موجودي شدي شما...ولي خداييش خيلي بامزه شدي با اون چشاي حيرون خوشگل و موش شدنهايي كه تازه گرفتي و خودتو واسه همه لوس مي كني ...انگار هرچي داره مي گذره بيشتر داري به ماماني وابسته مي شي ...همش مي خواي تو بغل من باشي و اصلا نمي ذاري به هيچ كاري برسم ...تازه خوبه كه هنوز دوركاري مامان شروع نشده و گرنه نمي دونم چطور بايد به كارام برسم هرچند با وجود تو قند عسلم اين چيزها اصل...